Çocukluk yıllarımızda Alpullu dutluklarıyla meşhurdu. Öbek öbek çeşitli yerlere dağılmış dutluk mevkilerimiz vardı.
Birinci Dutluk, Çiftliğin içinde malzeme ambarının karşısındaki yol üzerine ekilen karşılıklı iki sıra halinde 10-15 ağaçtan oluşuyordu. Çiftliğe gittiğimizde bu ağaçlara çıkar dut yer, dut toplardık. Bazen babam işten gelirken kiloluk konserve kutusuyla toplamış olduğu dutları eve getirirdi. O dutlar ne tatlıydı, ne hoş yerdik onları... Ne çok sevinirdik... Çünkü bahçemizde henüz meyve ağaçları yetişmemişti. Babam uzun konserve kutusunun iki yanına delik açıp o teneke kutuya telden bir sap yapmıştı. Çiftliğe gittiğimde kutuyu dutla doldurur sapından tutarak anneme getirirdim. Dut dolu kutuyu tel sapından tutarak eve getirmek... O mutluluğu nasıl tarif edebilirim ki... Sanki balık yakalamışsın da eve balık getiriyormuşsun gibi...
İkinci Dutluk, Ortaokulun yan bahçesinin oradaydı. Orada daha çok dut ağacı vardı. Çiftlik mahallesinin çocukları toplanır hep birlikte oraya giderdik. Ağaçlara tırmanır uzun süre dut yerdik. Yarım saat belki 40 dakika... Eğlenir, konuşur, şakalaşır, bir ağaçtan iner diğerine binerdik... İşte öylesine bir seremoniydi..
Üçüncü Dutluk caminin oradaydı. Buradaki dut ağaçlarının sayısı azdı. Sonra giderek daha da azaldı. Oraya da uğrardık. Her Dutluğun tadına bakmak isterdik. Kimisinde beyaz ve pembe, kimisinde kırmızı dutlar olurdu. Cinsleri ve renkleri farklı olduğundan bir arının değişik çiçeklere konması gibi biz de her birininin tadına bakmaya çalışırdık.
Dördüncü Dutluk Armutluğun içindeydi. Orada da tek tük dut ağaçları vardı ama orayı Dutluk olarak adlandırmazdık.
Beşinci Dutluk köprünün alt tarafında, bugünlerde çöplük olarak kullandığımız yerdeydi. Bu dutluğu neredeyse unutmuştum. Kemal Çıkla hatırlattı. Oysa oraya babamla kaç defa dut toplamaya gitmiştik. Çöplüğün orası eskiden hem ormanmış, hem söğüt ağaçları varmış hem de dut ağaçları... Buradaki dutluk epey geniy bir alanı kaplıyordu. Sinanlı'dan insanlar gelir ağaçlardan dut yaprakları toplarlarmış. İpek böcekçiliği yaptıkları için o hayvancıkları dut yaprakları ile beslerlerdi. Buradaki dutluğu su gelmiş kırmış. Bir kısmı kurumuş, bir kısmını da kesmişler. Şimdilerde o bölgede dut ağacı yok. Bir dönem o bölgeye pancar da ekilmiş, fakat iki su yolu arasında kalınca çöplük alanı yapılmasına karar verilmiş.
----
Birinci Dutluk, Çiftliğin içinde malzeme ambarının karşısındaki yol üzerine ekilen karşılıklı iki sıra halinde 10-15 ağaçtan oluşuyordu. Çiftliğe gittiğimizde bu ağaçlara çıkar dut yer, dut toplardık. Bazen babam işten gelirken kiloluk konserve kutusuyla toplamış olduğu dutları eve getirirdi. O dutlar ne tatlıydı, ne hoş yerdik onları... Ne çok sevinirdik... Çünkü bahçemizde henüz meyve ağaçları yetişmemişti. Babam uzun konserve kutusunun iki yanına delik açıp o teneke kutuya telden bir sap yapmıştı. Çiftliğe gittiğimde kutuyu dutla doldurur sapından tutarak anneme getirirdim. Dut dolu kutuyu tel sapından tutarak eve getirmek... O mutluluğu nasıl tarif edebilirim ki... Sanki balık yakalamışsın da eve balık getiriyormuşsun gibi...
İkinci Dutluk, Ortaokulun yan bahçesinin oradaydı. Orada daha çok dut ağacı vardı. Çiftlik mahallesinin çocukları toplanır hep birlikte oraya giderdik. Ağaçlara tırmanır uzun süre dut yerdik. Yarım saat belki 40 dakika... Eğlenir, konuşur, şakalaşır, bir ağaçtan iner diğerine binerdik... İşte öylesine bir seremoniydi..
Üçüncü Dutluk caminin oradaydı. Buradaki dut ağaçlarının sayısı azdı. Sonra giderek daha da azaldı. Oraya da uğrardık. Her Dutluğun tadına bakmak isterdik. Kimisinde beyaz ve pembe, kimisinde kırmızı dutlar olurdu. Cinsleri ve renkleri farklı olduğundan bir arının değişik çiçeklere konması gibi biz de her birininin tadına bakmaya çalışırdık.
Dördüncü Dutluk Armutluğun içindeydi. Orada da tek tük dut ağaçları vardı ama orayı Dutluk olarak adlandırmazdık.
Beşinci Dutluk köprünün alt tarafında, bugünlerde çöplük olarak kullandığımız yerdeydi. Bu dutluğu neredeyse unutmuştum. Kemal Çıkla hatırlattı. Oysa oraya babamla kaç defa dut toplamaya gitmiştik. Çöplüğün orası eskiden hem ormanmış, hem söğüt ağaçları varmış hem de dut ağaçları... Buradaki dutluk epey geniy bir alanı kaplıyordu. Sinanlı'dan insanlar gelir ağaçlardan dut yaprakları toplarlarmış. İpek böcekçiliği yaptıkları için o hayvancıkları dut yaprakları ile beslerlerdi. Buradaki dutluğu su gelmiş kırmış. Bir kısmı kurumuş, bir kısmını da kesmişler. Şimdilerde o bölgede dut ağacı yok. Bir dönem o bölgeye pancar da ekilmiş, fakat iki su yolu arasında kalınca çöplük alanı yapılmasına karar verilmiş.
----
Dutluklar
